Namaszczenie chorych jest to sakrament, który udziela specjalnej łaski chrześcijaninowi doświadczonemu ciężką chorobą lub starością.
W Biblii ukazany jest w liście św. Jakuba. Czytamy: "Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone" (Jk 5, 14-15).
Stosowny czas na przyjęcie namaszczenia chorych zachodzi wtedy, gdy wierny staje wobec niebezpieczeństwa śmierci z powodu choroby lub starości. Sakrament chorych chrześcijanin może przyjmować ile razy zostaje dotknięty ciężką chorobą; również wtedy, gdy nastąpiło nasilenie choroby.
Sakrament udzielany jest przez kapłanów, używając oleju poświęconego przez biskupa, a w razie potrzeby przez kapłana, który namaszcza chorego. Do istoty tego sakramentu należy namaszczenie czoła i rąk chorego, z towarzyszącą modlitwą o specjalną łaskę płynącą z tego sakramentu.
Skutki specjalnej łaski sakramentu namaszczenia chorych są następujące:
- zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla dobra chorego i całego Kościoła,
- umocnienie do przyjmowania po chrześcijańsku cierpień związanych z chorobą lub starością,
- przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty,
- powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu chorego, przygotowanie na przejście do życia wiecznego.
Odwiedziny chorych przez kapłana w każdy I piątek miesiąca. Początek o godz. 8.30. należy przygotować na stole nakrytym białym obrusem krzyż i świece. Chory może poprosić o spowiedź, sakrament namaszczenia i komunię św.
Komunię św. zanoszą również szafarze do chorych w każdą niedzielę po Mszy św. o godz. 8.30.